| به گزارش جهان نیوز ، چرا در چنین عرصه پر از سایه روشنی از مسایل حقوقی و سوء تفاهمات مالی دیدگاه میلیون ها تماشاگر خواب و بیدار نیمه های شب آن هم در روی موج احساسات به وسط بیاید؟ چرا باید فردوسی پور روی منافع کارفرمای خود ریسک کند؟ ریسکی که کوچکترین انگیزه روشن و شفاف اخلاقی از آن بیرون نمی آید...ریسک به نفع چه کسی؟ به نفع فدراسیون تمام دولتی؟ به نفع پرسپولیس و استقلالی که سه سال است می ترسند آن ها را به شکل شفاف و عادلانه وارد بورس کنند و به بالاترین پیشنهاد واگذارش کنند و ترجیح می دهند با لبخندهای عوام فریبانه همچون گوشت قربانی این دو باشگاه بزرگ را از کانال مثلاً مصلحت اندیشی به دوستان و همفکران و حتی خویشان خود هدیه کنند و پز رنج و فداکاری آنها را نیز رسانه ای کنند؟ چرا نود به نفع پرسپولیس حمیدرضا سیاسی وارد شود که معلوم نیست در چه رقابتی توانسته به یک باره بر صدر پرطرفدارترین باشگاه آسیا بنشیند و گذشته از هر گونه سود و یا ضرر مالی احتمالی، اعتبار اجتماعی خود را تا همین حالا چند صد برابر کند؟ یا به نفع استقلالی که با هیأت مدیره دستچین امیررضا خادم فقط در یک قلم دستمزد ۲/۷ میلیارد تومانی بازیکن ملی پوش شان را به دروغ یک میلیارد تومان اعلام می کنند؟ چرا باید فردوسی پور به نفع این سیاهی لشگر فوتبال دولتی و رانتی به وسط میدان بیاید و اعتبار خودش و کار فرمایش را به خطر بیندازد؟ وقتی خادم در همین برنامه نود اعلام کرد خصوصی سازی پرسپولیس و استقلال تا اطلاع ثانوی امکان پذیر نیست، چرا باید فردوسی پور شوی تبلیغاتی دوستان را کامل کند؟ اصلاً طرف حساب تلویزیون کیست؟ به نوشته شهر خبر،کارخانه های زنجیره ای وزارت صنایع از فولادسازها و خودروسازان که مجموع تماشاگران هر بازی شان به ۲۰ هزار نفر هم نمی رسد؟ تازه با احتساب تراکتورسازی و سپاهان و از بودجه دولتی کشور تغذیه می کنند و بازدهی هم ندارند؟باشگاه هایی که در دور باطل مدیران خوش صحبت یقه سفید روی بودجه عمومی کشور حلقه زده اند و به بازیکنان نیمه آماتورشان رقم های کلان هدیه می دهند و فوتبالی از آن بیرون می آید که کسی رغبت یک دقیقه دیدنش را هم ندارد؟ فوتبالی که در رسوایی جعل اسناد رسمی و معافیت های قلابی سربازی حتی یک ذره هم احساس شرم نمی کند و هنوز طلبکارانه بیشتر و بیشتر می خواهد؟ طرف حساب ماجرا کیست؟ چرا فردوسی پور باید وارد چنین نبرد مشکوکی شود؟می دانیم فوتبالی ها می گویند فدراسیون صد و چهل میلیارد تومان باید روی بیست میلیارد تومان قبلی اش بگذارد تا مسابقات پخش شود. تلویزیون هم می گوید برای بازی های درب و داغان شما با این حجم تماشاگر کم و استادیوم های نیمه ویرانه چرا باید چنین پولی داد؟ و مگر نه اینکه همین آگهی های دور زمین هم از صدقه سر پخش تلویزیونی است و فوتبالی ها هم می گویند که تلویزیون هم از صدقه سری پخش این مسابقات و تماشاگران تضمین شده اش آگهی های مشخصی را به دست می آورد.سید غفور هاشمی - روزنامه نگار و کارشناس فوتبال |  |
↧
عادل! ریسک به نفع چه کسی؟
↧