| به گزارش جهان به نقل از فارس، فوتبال کشور چه فوتبال باشگاهی و چه فوتبال ملی در مسابقات آسیایی و جهانی نشان داده است که نسبت به گذشته نه تنها پیشرفتی در آن دیده نمی‌شود بلکه گاهی اوقات نیز با پسرفت‌هایی مواجه می‌شود.ناصر ابراهیمی از فوتبالیست‌ها و مربیان پیشکسوت کشور که در قالب کاروان "سرزمین برادری" به استان کردستان سفر کرده است، در گفت‌وگو با ما به بررسی وضعیت کنونی فوتبال کشورمان پرداخت که در ادامه می‌خوانید.- جناب ابراهیمی برای آغاز این گفت‌وگو می‌خواهم ابتدا رزومه‌ای از فعالیت خودتان در عرصه فوتبال را برای مخاطبان این رسانه بیان بفرمایید.ناصر ابراهیمی هستم متولد ۲۶ اردیبهشت ۱۳۲۱ هجری شمسی منطقه دروازه شمیران تهران، در سن ۱۲ سالگی توسط مرحوم اکبر کیا مربی فوتبال آن زمان به تیم نونهالان دعوت شدم و به دانشسرای مقدماتی رفتم و در آنجا برای تیم نوجوانان شاهین انتخاب شدم و در سن ۱۹ سالگی به عنوان بازیکن در ترکیب تیم جوانان شاهین قرار گرفتم.در آن زمان تیم شاهین، تیم محبوب پایتخت بود به نحوی که برای تماشای مسابقات این تیم، ۱۱ هزار و ۵۰۰ نفر از ۱۲ هزار تماشاچی ورزشگاه شهید شیرودی (امجدیه سابق) به عشق تیم شاهین و ستاره‌های فوتبالی این تیم می‌آمدند.من چهار سال در تیم شاهین بازی کردم بعد به تیم استقلال (تاج سابق) رفتم و چهار سال هم برای آنها بازی کردم و بعد از آن از تیم دسته یک بیرون آمدم و به عنوان بازیکن، کاپیتان و مربی در تیم برق تهران انتخاب شدم و به این تیم پیوستم.مربیگری را با تیم برق تهران آغاز کردم و در ۱۸ بازی بدون شکست این تیم را قهرمان کشور کردم و آن را از دسته سوم به لیگ جام تخت جمشید آوردم تا اینکه با تغییر مدیرعامل وقت، فوتبال برق منحل شد.- بعد از آن چگونه کارتان را ادامه دادید؟پس از برق تهران و حضور در تیم استقلال، تا سال ۴۹ در کلاس‌های بین‌المللی فوتبال هم شرکت کردم و بعد از آن مربیگری آزاد را شروع کردم و در مدت زمانی تیم‌های اراک، کرمانشاه، راه‌آهن، فتح و پرسپولیس را به عنوان مربی هدایت می‌کردم تا جایی که تیم کرمانشاه را هم به لیگ جام تخت‌جمشید بردم که همزمان با پیروزی انقلاب اسلامی شد.- شما هم به عنوان بازیکن استقلال و هم به عنوان مربی پیروزی با این دو تیم کار کرده‌اید، الان وضعیت و جایگاه این دو تیم را چگونه می‌بینید؟شاهین در آن زمان تیم محبوب کشور بود و بازیکنان خوبی داشت، با تعطیلی شاهین بنا به دلایلی که من هم نمی‌دانم، بازیکنان آن به تیم پرسپولیس رفتند ولی من در آن زمان در تیم استقلال فعلی بودم، در سال ۷۷ به عنوان مربی پرسپولیس انتخاب شدم که در سال ۷۸ و ۸۰ آن را قهرمان کشور کردم و در سال ۷۹ هم نایب قهرمان شدیم که در آن زمان تیم سایپا با مربیگری بیژن ذوالفقارنسب قهرمان شد.سال اول لیگ کشور هم بنده با پرسپولیس قهرمان شدیم اما مدیرعامل که عوض شد بنده هم بر سر جریاناتی به لیست سیاه پیوستم و بعد از آن دیگر نگذاشتند من هیچ تیمی را هدایت کنم.از ۸۰ هزار تماشاچی پرسپولیسی تا ۵ هزار نفر امروزی- در ارتباط با وضعیت کنونی تیم‌های استقلال و پرسپولیس توضیح دهید.بله. وقتی در عرض ۱۲ سال باشگاه پرسپولیس ۱۷ مدیرعامل را عوض می‌کند و به همین منوال تغییر جهت صورت می‌گیرد و مربی نیز تغییر می‌کند، چه انتظاری از آن می‌رود. من بازی روز پنجشنبه هفته قبل پرسپولیس و صبا را دیدم که یک بازی بی‌روح و بی‌محتوا بود و فاقد هیجان و تماشاچی رغبت دیدن چنین بازی را ندارد.در زمانی که در گذشته ۸۰ هزار تماشاچی به عشق ستاره‌های پرسپولیس به ورزشگاه می‌آمد تا اینکه بازی فوتبال آنها را تماشا کنند ولی الان تماشاچی بازی کدام بازیکن را ببیند که جای پنجعلی‌ها، محمدخانی‌ها و دیگر ستاره‌های قدیمی پرسپولیس را گرفته باشند.الان باشگاه‌های پرسپولیس و استقلال ۱۲۰ میلیارد و ۹۰ میلیارد تومان بدهی دارند و سالانه ۴۰ میلیارد تومان هزینه دارند که می‌خواهد با این وضع آنها را بخرد. اگر دولتی است، دولت از بیت‌المال برای آنها هزینه کند هر چند پول‌هایی که ما به فوتبالیست‌ها می‌دهیم در مقابل پول کشورهای عربی که بازیکنان خود می‌دهند رقم قابل‌توجهی نیست.در کشور به استعدادیابی توجه نمی‌شود- خوب شما به عنوان یک پیشکسوت و کسی که در عرصه فوتبال کشور چهره‌ای شاخص هستید، برای اینکه از این وضعیت خارج شویم چه مواردی را پیشنهاد می‌کنید.در گذشته استعدادیابی انجام می‌شد اما با ابراز تاسف باید بگویم که اکنون در کشور ما به این مسئله نمی‌پردازند. در صورتی که باید یادآوری کنم که افرادی چون شاهین بیانی، ناصر محمدخانی، پنجعلی و دیگر ستاره‌های دهه ۶۰ و بالاتر نتیجه استعدادیابی و کار از پایه بود.مطمئن باشید تا زمانی که این روند ادامه داشته باشد و به مسئله مهم استعدادیابی و توجه به نونهالان و نوجوانان نشود، فوتبال ما روز به روز بدتر خواهد شد چون هیچ باشگاهی اکنون در ایران به نونهالان و نوجوانان بها نمی‌دهد.و مسئله مهم دیگر اینکه باشگاه‌های ما باید از حالت سیاسی و دولتی خارج شوند و تا زمانی که خصوصی نشوند در همین سطح باقی می‌مانند. الان ما به جای اینکه تماشاچی را به ورزشگاه‌ها بکشانیم، آنان را از باشگاه‌ها می‌رانیم، زمانی ۱۰۰ هزار نفر برای دیدن مسابقات فوتبال به ورزشگاه آزادی می‌آمدند اما الان به زور به ۵ هزار نفر می‌رسد و این عیب کار را ملموس می‌کند.افزایش فضاهای ورزشی فوتبال یکی دیگر از برنامه‌ها باید باشد تا اینکه تیمی مانند استقلال یا پرسپولیس مجبور نشوند برای دو ساعت تمرین یک میلیون و ۴۰۰ هزار تومان پرداخت کنند و جدای از آن افزایش چمن ورزشی زمینه‌ای برای استعدادیابی است.یکی دیگر از مشکلات فوتبال عدم برنامه‌ریزی بلندمدت است، برنامه‌های ما کوتاه‌مدت است و استراتژی بلندمدت نداریم در صورتی که پیشرفت و ترقی با برنامه‌های بلندمدت حاصل می‌شود.- من می‌خواهم اشاره‌ای به فوتبال کشور در سطح ملی هم داشته باشیم که به نظر جنابعالی دلایل ناکامی آنها در جام جهانی و جام ملت‌های آسیا چه چیزهایی بود؟ما ۸ سال پیش، ۱۶ سال پیش و ۳۰ سال پیش به جام جهانی رفتیم و اگر یک مقایسه کارشناسی داشته باشیم می‌بینیم که در آن دوران‌ها بهتر از این جام جهانی گذشته کار کردیم. ما ۸ سال پیش آمریکا را بردیم، در سال ۹۸ ستاره‌های زیادی چون علی دایی، خداداد عزیزی، افشین پیروانی، مهدوی‌کیا، کریم باقری و .. داشتیم اما الان ما کی داریم؟! و این همان نرسیدن به اصل قضیه است یعنی باید از پایه شروع کنیم تا ۱۰ سال آینده بتوانیم جواب بگیریم و فوتبالیست تربیت کنیم.الان می‌گویند مدرسه فوتبال داریم ولی باید گفت که اینها مدارس سرگرمی و مهد کودک است که تعطیلات تابستانه را در آن می‌گذرانند و این نمی‌تواند جایگزین استعدادیابی برای آینده فوتبال کشور باشد.من اولین کسی بودم که قبل از اینکه ایران به جام ملت‌های آسیا برود، گفتم مقام نمی‌آوریم چون میدونستم هیچی نیستیم از الان هم می‌گویم با این رویه‌ای که داریم، چهار سال آینده هم به مقامی نمی‌رسیم چون آن کشور بیکار ننشسته‌اند اما ما بیکار نشسته و دلسوزی هم نداریم.زمانی کشورهای حاشیه خلیج فارس زنگ تفریح ما بود و در تمامی بازی‌ها آنها را مانند امارات، بحرین و قطر زده‌ایم، اما الان و در این جام ملت‌های گذشته به زور یک گل به امارات می‌زنیم و در مقابل عراق و کشوری که فوتبال بهتری دارد، چیزی نیستیم. آنها پیشرفت نکرده‌اند بلکه این ماییم که پسرفت کرده‌ایم.ما الان در کشور سه هزار مربی A داریم که تنها تعداد محدودی از آنان در لیگ‌های مختلف کشور به کارگیری شده‌اند در حالی که می‌توان آنها را برای استعدادیابی در کشور بکار گرفت.آقای قلعه‌نویی را برای باخت با پنالتی در جام ملت‌ها سکه یک پول می‌کنند اما آقای کی‌روش را تشویق می‌کنند- گفتی که سه هزار مربی A در کشور داریم آیا یکی از آنها در سطح آقای کی‌روش نیست که بتواند تیم ملی را هدایت کند؟من اول می‌خواهم مقایسه‌ای داشته باشم، مگر من، آقای قلعه‌نویی و افراد دیگری سرمربی تیم ملی نبودند، آقای قلعه‌نویی هم با پنالتی در جام ملت‌ها باخت ولی او را سکه یک پولش کردند و او را در مجلس بازخواست کردند اما آقای کی‌روش که ۴ تا ۷ میلیارد تومان پول می‌گیرد هم که با همین وضعیت از جام ملت‌ها برگشت از کسی صدایی در نمی‌آید و او را تشویق کردند. مگر آقای کی‌روش چکار کرده و چه سیستمی را به فوتبال ایران آورده است.ما با سرمربی‌گری آقای کی‌روش با بازی بسته در مقابل آرژانتین گل نخوردیم ولی وقتی بازی را در بازی با بوسنی باز کردیم سه تا خوردیم و حتی در گزارش فیفا اعلام شد که ایران ضعیف‌ترین تیم این دوره از جام جهانی بوده است.دلال‌بازی در فوتبال ما بیداد می‌کند- شما علت را در چه می‌دانید؟دلال‌بازی.- یعنی چه؟تا دلتان بخواهد دلال‌بازی در فوتبال ما وجود دارد. علت انتخاب مربی خارجی هم دلال‌بازی است چون اگر یک مربی ایرانی را بیاورند، ۳۰۰ تا ۴۰۰ میلیون تومان به او می‌دهند که برای این رقم کسی نمی‌تواند دلالی کند ولی وقتی مربی ۶ میلیارد تومانی را می‌آورند، حداقل یک میلیارد تومان آن به اطرافیان می‌رسد.کجای دنیا برای نگه‌داشتن یا نگه نداشتن مربی فوتبال از مردم نظرخواهی می‌کنندالان کثیف‌ترین جایی که می‌شود در ورزش نام برد، فوتبال ایران است که چه پول‌هایی در قالب دلالی در دسته‌های مختلف رد و بدل می‌شود و با این وجود هم روز به روز بدهی باشگاه‌ها بیشتر می‌شود.- این قضیه دلال‌بازی در پرداخت دستمزد بازیکنان هم وجود دارد؟اکنون اگر به یک بازیکن بخواهند یک میلیارد تومان پول بدهند، همه آن دست بازیکن را نمی‌گیرد. اول ۳۰۰ میلیارد آن را بابت ۳۰ درصد مالیات ازش می‌گیرند. ۲۰۰ میلیون به باشگاه می‌رسد و ۱۰۰ میلیون تومان هم دلالان می‌برند و به فوتبالیست چیزی نمی‌رسد.من نمی‌گویم که فوتبالیست‌ها مالیات ندهند اما مانند سابق ۱۰ درصد باشد چون بازیکن حداکثر ۵ تا ۱۰ سال فوتبالیست است که باید آن را در نظر گرفت.آقای کفاشیان ۶ سال است که ریاست فدراسیون فوتبال را بر عهده دارند، غیر از اینکه رفتیم جام جهانی چه کار مثبتی انجام داده است و این در حالی است که ما دوره‌های گذشته هم به جام جهانی صعود کرده‌ایم اما محتویات و ادبیات ما در صعود به جام جهانی در گذشته با این دوره هم متفاوت است.ما اگر حرفی را می‌زنیم بخاطر دلسوزی ما نسبت به فوتبال کشور است و گرنه ما به افتخارات خود رسیده‌ایم ولی دلمان می‌سوزد از اینکه ما در جام ملت‌ها بعد از بردهای متوالی بحرین و قطر و امارات، برای آقای کی‌روش خوشحالی می‌کنیم و بعد آقای فردوسی‌پور پیامک می‌دهد که آقای کی‌روش بماند یا برود؟، کجای دنیا برای نگه‌داشتن یا نگه نداشتن مربی فوتبال از مردم نظرخواهی می‌کنند، مگر در اسپانیا و انگلستان که فوتبال خوبی دارند با نظرخواهی مردم مربی تیم ملی را انتخاب می‌کنند.شب‌نشینی و قلیان‌کشی‌ها فرهنگ بازیکنان فوتبال شده است- جناب آقای ابراهیمی در برنامه‌ای اشاره داشتید که آقای ذوالفقارنسب نمونه اخلاق فوتبال کشور است که در طول ۱۲ سال بازی در فوتبال یک کارت زرد نگرفته است، می‌خواهم این سوال را داشته باشم که در باشگاه‌های ما و در کل در فوتبال ما در سطح ملی چه اندازه به اخلاق ورزشکاران بها داده می‌شود؟سوال خیلی خوبی بود. ما خیلی از سنت‌ها را فراموش کرده‌ایم، در زمان گذشته تمامی فرزندان خانواده بر سر یک سفره می‌نشستند و با تربیت والدین بزرگ می‌شدند اما امروزه همه چیز تفکیک شده است و این موجب فرزندسالاری و بارآمدن بچه‌های لوس شده است.در حال حاضر تمامی باشگاه‌ها ما لقب فرهنگی ورزشی دارند اما کدام فرهنگ، کدام تعلیم و تربیت، بازیکن فوتبال ما به مجرد اینکه صاحب پول می‌شود یک ماشین آخرین سیستم می‌خرد و به شب‌نشینی و قلیان‌کشی‌ها می‌رسند، در صورتی که باشگاه فرهنگ باید آنها را تربیت کند، از مدیرعامل گرفته تا مربی و حتی مدارس فوتبال باشگاه‌ها.وقتی بازیکن بعد از یک تمرین سخت در رستوران‌ها و قهوه‌خانه‌ها تا ساعت ۲ نصف شب در بلندی‌های تهران و لواسانات و درکه‌ها سیر می‌کند دیگر چیزی ندارد و آن وقت خوشحال می‌شویم که چند میلیارد تومان به آقای کی‌روش داده‌ایم که در بازی‌های آسیایی مقابل کشور عراق با پنالتی می‌بازیم.- می‌خواهم به عنوان سوال پایانی، این را بپرسم که اگر الان از آقای ابراهیمی بخواهند که در ترکیب کادر فنی تیم ملی فوتبال باشد، آیا قبول می‌کنید؟به عنوان مربی فنی قبول خواهم کرد و یا اینکه بر روی نیمکت باشم و به عنوان مشاور تاثیرگذار باشم. چون دولت چه قبل از انقلاب و چه بعد از انقلاب برای من هزینه کرده است و اکنون باید از من استفاده نماید تا هر چه که در طول ۶۰ سال مربیگری و بازیکنی فوتبال کسب کرده‌ام به نسل جوان و نونهال منتقل کنم.من با پول این ملت ۶۳ کشور جهان و کلاس‌های فوتبال زیادی را دیده‌ام و الان باید پس بدم، اما در خانه نشسته‌ام چون فوتبال ما دولتی است و ما را حمایت نمی‌کنند. |
↧
کار بازیکنان، قلیان‌کشی و شب‌نشینی است
↧